Doorgaan naar hoofdcontent

Help! Moordenaars in het bos!!!

In gedachten verzonken loopt een man door het bos. Voor zijn borst een kijker, beide handen diep in de  zakken. Zijn ogen dwalen gewoonte getrouw van links naar rechts, speurend naar iets maar zonder wat te zien. Plots schrikt hij op, stokstijf verstard, zijn spaarzame haren bijna rechtop, zijn oren verdoofd door een ijselijke kreet: MOORDENAAR!!!!!!

Hij kijkt om en ziet een bijna met elkaar versmolten stel aan komen wandelen. Volledig in elkaar opgaand lijken ze doof en blind voor hun omgeving. Niets hebben ze gehoord, geen laatste snik, geen gereutel, geen kreet om hulp. Langzaam dringt het tot hem door, wat hij hoorde kwam uit het diepste binnenste van een boomstam. Ontsproten uit de zwarte aarde zag zij hoe een dennenmoorder glimlachend een einde maakte aan haar moeders aardse bestaan.
Dennenmoorder

Een leven zonder gezwam is maar saai, elk bos verandert dan in een oneindige berg houtsnippers. Maar er zijn ook schimmels die een ander beroep kiezen dan nuttige vuilnisman. Sluipschutter, moordenaar, killer. Dat klinkt toch veel spannender. Strategisch plannen, rustig observeren, zwakke plaatsen van je slachtoffer opzoeken en dan ongenadig toeslaan.

Honingzwam

Honingzwam

De meest geniepige sluipers gaan ondergronds. Tastend, zoekend, aangelokt door weglekkende wortelsappen kruipen dikke, veterachtige en vooral grijpgrage schimmelsnoeren van honingzwammen onstuitbaar naar hun prooi. Een klein wondje is al voldoende om binnen te komen. Geniepig omzeilen ze elk afweergeschut en nestelen zich uiteindelijk in de levensader: de houtvaten. Geen houden is er meer aan, reutelend verstikt de boom en laat zijn laatste blad vallen.

Reuzenzwam, ontsproten op beukenwortels

Reuzenzwam

Reuzenzwammen zijn geen lange afstand lopers. Hun sporen moeten ontkiemen in een beschadigd worteltje maar dan zijn ze net zo verwoestend. Eerst lijkt de kroon zich steeds verder te openen. Dan breken takken af en met een machtige dreun stort tenslotte de woudreus naar beneden.

Porseleinzwam

De moordenaar aangepakt: porseleinzwam verdwijnt in de maag van een zwarte wegslak

Voor porseleinzwammetjes en zadelzwammen is een duister bestaan maar niets. Onschuldig zwevend op de wind, bijna vreedzaam genieten van een herfstig zonnetje en dan als Amors pijlen recht op hun doel schieten, dat is hun werkwijze. Een klein wondje aan een beukentak is al voldoende.Misschien een snavel die iets te diep geboord heeft, een bliksemschicht schroeiend langs de bast of een zomers rukwindje die een takje mee genomen heeft. Rustig kiemend in het hout, tastend voorzichtig naar de levensaders en na jarenlange strijd verliest Goliath van David.

Berkenzwam

Sluipmoordenaars laten zich niet graag zien. Keihard toeslaan, onzichtbaar voor ieders oog en pas als het slachtoffer ter ziele is gegaan triomfantelijk verschijnen. Dat doet de berkenzwam. Zijn verborgen lijf, draderig verweven, kan nog jaren teren op het boomlijk en ondertussen miljoenen sporen op strooptocht sturen.

Moordenaars in het bos, elke hulp komt altijd te laat.





Reacties

  1. Schitterend geschreven Kees. Het las als een spannende detective.
    Groeten,
    Roos

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw...... wat heb je dit onwijs mooi omschreven Kees.
    Dit was (en is) echt heel leuk gedaan.
    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak