Doorgaan naar hoofdcontent

Costa Rica bloembezoekers


Streepstaartkolibrie (Stripe-tailed Hummingbird)
Midden Amerika, een tuintje in Costa Rica op meer dan tweeduizend meter hoogte. Een ijzige wind strijkt over prachtig bloeiende struiken. Terwijl mijn gevoelstemperatuur ver onder het vriespunt daalt gonst het letterlijk van de activiteit. Aan alle kanten snort en bromt het. Het lijken wel reusachtige hommels uit "Erik en het klein insectenboek" maar het zijn vogels. Welkom in het rijk van de kolibrie.


Strijd tussen Roodbuikjuweelkolibrie (White-throated Mountain-gem) en Groene Violetoorkolibrie (Green Violet-ear)

Vlinders, bijen en zweefvliegen lijken bloemen te moeten delen met vogels. Maar dat is slechts schijn. Met kleur en vorm weten allerlei soorten zich exclusief te richten op kolibries. Rode of oranje bloemen zijn voor bloembezoekende vogels als vuurtorens in een duistere nacht. Als ze dan ook nog eens een vorm hebben die precies past bij hun snavel dan weet je zeker dat kolibries er heel veel over hebben om hier geregeld even te komen tanken. Grotere soorten (slechts vijftien centimeter....) jagen met genoegen kleinere soorten weg. Maar ook elkaar verdragen ze slecht. Langs bloeiende bosranden of tuinen zie je dan ook voortdurend kolibries patrouilleren.

Purperkeeljuweelkolibrie (Purple-throated Mountain-gem) - Costa Rica, Savègre Mountain Lodge
Roodstaartamazilia (Rufous-tailed hummingbird) - 

Groene violetoorkolibrie (Green Violet-ear) - Costa Rica, Savègre Mountain Lodge 

Rivuli's kolibrie (Magnificent Hummingbird) - Costa Rica, Savègre Mountain Lodge

Bijna vijftig soorten kolibries zijn er te vinden in Costa Rica. Sommige komen verspreid over het gehele land voor, andere zijn beperkt tot bijvoorbeeld de hooggebergte in het centrale hart. Roodstaartamazilia's (Rufous-tailed Hummingbird) zijn vaak de eerste die je tegenkomt na landing in San José. Overal duikt deze agressieve soort op, bij voorkeur in het laagland maar soms tot 2200 meter, Voor de bijna endemische Vulkaankolibries (Volcano Hummingbird) mag het nog wel hoger. Een prachtige locatie om deze in alle rust te kunnen bekijken is Savègre Mountain Lodge in de Talanaca Cordillera. Naast een overvloedige bloemenzee in de tuin zijn er ook nog enkele voerplaatsjes waar elke dag vers honingwater voor de kolibries geserveerd wordt.

Leigrijze Berghoningkruiper (Slaty Flowerpiercer) - Costa Rica, Savègre Mountain Lodge

Als je van nectar houdt maar geen lange snavel en tong hebt blijft er maar één ding over: diefstal. Gewoon overdag, terwijl iedereen het ziet. Leigrijze Berghoningkruipers (Slaty Flowerpiercer) zijn meesters in het stelen van bloemenhoning zonder dat er bestuiving plaats vindt. Net als enkele hommelsoorten in Nederland boren ze een gaatje onder in de bloembuis en bereiken zo de honingpot.

Papilio thoas, een page - Costa Rica, Cerro Lodge (Carara)


Astraptes fulgerator, een dikkopje - Costa Rica, Cerro Lodge (Carara)
Anartia fatima, werkelijk overal te zien in Costa Rica

Phoebis philiae - Costa Rica, Tortuguero National Park
Maar er zijn uiteraard meer bloembezoekers in Costa Rica. In het uiterste noordoosten (Tortuguera National Park) vliegen overal kopergroene bijen rond. Maar het zijn toch vooral de dagvlinders die de meeste aandacht trekken. Vossen (Nymphalidae), luzernevlinders (Pieridae) en allerlei dikkopjes zijn als Europese vlinderaar gemakkelijk te herkennen aan vorm en houding van de vleugels. En zelfs de kleuren zijn bijna Europees. Het verschil tussen onze Koninginnepage en Papilio thoas bijvoorbeeld. Als de vlinder statig langs komt fladderen lijken ze sprekend op elkaar. Pas als ze even gaan zitten is de rijke zwarte tekening op voor en achterzijde toch echt anders.

Agraulis vanilae, een Heliconiidae - Costa Rica, Alajuela


Heliconius sp. - Costa Rica, Alajuela
Heliconius charitonia, een Heliconiidae - Costa Rica, Alajuela

Met Passiebloemvlinders sluit ik dezer presentatie van bijzondere bloembezoekers af. Een bijzonder mooie groep Latijns Amerikaanse vlinders die vooral bekend geworden zijn als kleurige aanwinsten van Europese vlinderhuizen omdat ze gemakkelijk te kweken zijn. Vlak vòòr vertrek naar het vliegveld kon ik nog een uurtje doorbrengen naast een bloeiende Lantana. Costa Rica's bloembezoekers, je raakt er niet op uitgekeken.

Dit was deel 2 van een serie reisimpressies van Costa Rica. Voor het eerste deel zie "Costa Rica, groen en kleurig regenwoud".

Onze reis werd georganiseerd door Aratinga Tours (Cartagena, Costa Rica) in samenwerking met Hamba Kahle Natuurreizen.






Reacties

  1. Prachtig Kees, goede foto's, mooie felle kleuren en de vlinders zijn prachtig.
    Groet kees

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige serie, wat een mooie kleurrijke vogels en vlinders had je voor de lens.
    Groetjes Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Kees,
    Bedankt voor je reactie op de foto's van de Afrikaanse Woestijngrasmus. We hadden op die zondagmiddag geluk dat hij op een tak langs een polderslootje neerstreek. Overigens werd de polder de volgende dag tot verboden gebied verklaard vanwege een vogelgiep geval in Zoeterwoude. Soms volgen vogelvreugde en vogelleed, in dit geval leed om pluimvee, elkaar snel op.
    We hebben genoten van je prachtige serie foto's van Costa Rica. Alles heeft er wel een bont kleurtje. Costa Rica staat op ons verlanglijstje. Maar eerst nog even 2 jaartjes doorwerken.
    Allerbeste groet,
    André en Muriel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Kees
    mooie foto's van die kolibries.
    groetjes Herman.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak