Doorgaan naar hoofdcontent

Enge beestjes

Larve Steekmug (Culex cf pipiens), 100x
 Zaterdagavond, plotseling een ping van de telefoon. Op het scherm verschijnt een berich van de overbuurvrouw:  "Koen heeft allemaal enge beestjes in zijn waterbak!". Eerste hulp van de dorpsbioloog is vereist. Lange benen rennen naar boven, grijpen de camera om de plaats delict vast te leggen en spoeden zich daarna naar de overkant van de straat.

Waterdiertjes in de overloop van het dak

Berkenzaadje

Buurman en buurvrouw staan op gepaste afstand te kijken naar een bak water. Daarin een krioelende massa staarten, poten en bizarre koppen. Navraag leert dat een plat dak overgelopen is en mogelijk honderden enge beestjes plotseling op reis zijn gegaan met bestemming onbekend. Volgens de dorpsbioloog bestaan er geen enge beestjes en dus nadert hij de wervelende bak water zonder enige vrees. Dichterbij komend blijkt dat buurman Koen een wonderbaarlijke dierentuin op zijn schuurdak gehuisvest heeft. Geen gespuis maar jongen van tweevleugelige insecten krioelen tussen dode kevers en even roerloze berkenzaadjes. 

Rattenstaartlarf, een Blinde Bij (mogelijk Eristalis tenax)

De grootste monsters zijn ruim een centimeter lang. Aan hun achterlijf een nog veel langere adembuis die als een echte rattenstaart golvend mee beweegt. Het zijn jonge blinde bijen. Geen stekers maar in volwassen pak zachtaardige zweefvliegen. Zij voelen zich in troebel water helemaal thuis. Bacteriën en organische troep zijn voor hun een lekkernij.

Larven en pop (onder) van Steekmug (Culex cf pipiens)

Pop Steekmug (Culex cf pipiens)

Meest bizar zijn tientallen als aliens vermomde wezens. Hoekig, dradig en met enige vergroting van enorme bekken voorziene creaturen. Het zijn steekmuggenlarven. Overal gedijend waar maar stilstaand water is. Na het larvestadium verpoppen ze en worden verbouwd tot bloedzuigend vrouwtje of nectar genietend mannetje. Meestal zijn poppen de rust zelve maar bij deze beestjes is een geringe aanraking al voldoende om een ware Sint Vitusdans te veroorzaken. Heen en weer, op en neer tot je er zelf duizelig van wordt.

Larf Dansmug (Chironimidae) en larf Steekmug (rechts)

Meest opvallend zijn twee centimeter lange "wormen". Aan hun staart en kop een verzameling draden en helemaal geleed. Het zijn echter geen slijmerige kruiperds maar dansmuglarfjes. Met hun rode lichaamsvloeistof kunnen ze zelfs in zuurstofloos water overleven.

Buurman Koen blijkt een biologische waterzuiveringsinstallatie op zijn dak te hebben. Geheel natuurlijk en bijna gezond. Alleen die steekmuglarven...de helft daarvan worden van die gezellige zoemers die je nachtrust komen verstoren.

Reacties

  1. Hallo Kees, interesante blog, met fraaie foto's en veel informatie.
    Groeten kees

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit zie je niet dagelijks maar heel mooi en zeker zo interessant.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha wat een boeiende materie Kees en wat een hilarisch verhaal heb
    je er weer van gemaakt. Je hebt toch soms werkelijk geen idee wat er allemaal
    in je omgeving rondspookt. Ik vind ook wel eens larven in mijn regenton, maar
    op jouw foto's is pas echt mooi te zien hoe die larven er uit zien.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Moi, Kees,

    Heerlijk al die water voorraadjes met die beestjes en straks maar krabben en slapeloze nachten. Mijn overburen hebben er een heel opblaasbaar zwembad vol met dat spul, dus tijd om de horren voor de ramen te zetten!

    Groet,
    Ubel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hola Kees,,buena vista y buenos detalles,,un saludo

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak