Doorgaan naar hoofdcontent

Kaapse flora en fauna

Kaapse Schiereiland
 Zuidelijk van Kaapstad ligt het Kaapse schiereiland. Met Kaap de Goede Hoop als wenkend baken maar ook zeemansgraf voor menig Oost-Indië vaarder. In deze serie over Zuid-Afrika aandacht voor bijzondere Kaapse flora, Bontebokken op het strand en Pinguins op de rotsen van Boulders.

Roze pelikaan, Rondevlei

In de oksel van het schiereiland kan geen vogelaar Rondevlei links laten liggen. Een uitgestrekt merengebied met Woudaapjes, Roze pelikanen en Zwartkopreigers. Uitkijkposten en vogelhutten maken het leven er bijzonder aangenaam op een warme zomerdag.

Kaap de Goede Hoop

Maar vandaag staat de koers verder naar het zuiden gericht. Cape Point is het doel van honderden bussen en busjes maar veel meer dan staren over de oceaan kun je er niet. Vroeger was het leven er nog spannend. Honderden bavianen probeerden met slinkse bewegingen elke schoudertas te kapen. Klipdassen hadden het voorzien op pakjes sap. Op een gegeven moment was het echter genoeg, lastige dieren hebben te horen gekregen dat ze moesten verkassen. Voor wild en nog veel meer is het nu zaak te kiezen tussen Olifantsbos of Silvermine.

Kaapse strobloemen als schaapskudden, Olifantsbos

Kaapse strobloem, Helichrysum vestitum, Olifantsbos

Phaenocoma prolifera, Olifantsbos

Watsonia tabularis, Silvermine

Graslelie. Anthericum sp.

Liparia splendens, Silvermine
Medusahoofd, Euphorbia caput-medusae, in vrucht

Duizenden schapen lijken in gesloten formatie op te rukken over de stenige bodem van het Tafelberg Nationaal Park. Dichterbij gekomen blijkt de wollig witte deken te bestaan uit even zoveel Kaapse Strobloemen. Helichrysum vestitum is een echte vertegenwoordiger van het Kaapse Florarijk. Het kleinste maar ook nog eens één van de rijkste floragebieden die we op aarde tegenkomen. Watsonia's staan er tussen Europees aandoende Graslelies. Klavers zijn er uitgegroeid tot bont bloeiende Liparia struiken. Dichterbij de grond staan giftige Medusahoofden in bloei of in vrucht. Uren zijn hier te kort om al het moois te fotograferen.

Bontebok, Olifantsbos

Richting de kust wordt het drukker in het stille landschap. Bergzebra's verschijnen en Bontebokken worden zelfs talrijk bij het strand van Olifantsbos. Grazend of op zoek naar extra zout lopen ze op de vreemdste plaatsen rond. Bijna uitgeroeid hebben ze nu weer kans gekregen om een gezonde populatie op te bouwen.

Afrikaanse scholekster, Olifantsbos
Getijdepoel met anemonen en alikruiken, Olifantsbos
Wie kan er harder roepen? Jonge Afrikaanse Pinguin, Boulders

Afrikaanse Pinguin, Boulders
 Zwarte scholeksters scharrelen wat rond tussen de rotsblokken. Daartussen getijdepoeltjes met anemonen, alikruiken en schaalhorens. Maar voor de meest spectaculaire strandvogels moeten we Olifantsbos verlaten en naar de oostelijke kant van het Schiereiland gaan. Afrikaanse pinguins hebben bij Boulders een vaste stek gevonden. Toeristen worden genegeerd door de gevederde bewoners, jongeren kletsen gewoon door en de ouderen doen rustig een oogje dicht.

De Kaap, een streek om altijd weer terug te komen. In de volgende aflevering neem ik u mee naar het oude Transvaal, nu o.a. opgedeeld in Mpumalanga en Limpopo.

(Deze reis werd georganiseerd door Hamba Kahle Natuurreizen)





Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak