Doorgaan naar hoofdcontent

Ondergrondse woningen


Entree naar de ondergrondse woning van de Snuittorrendoder

Ons dorp groeit. Dagelijks worden stenen gestapeld,  kleine woningen uit de jaren vijftig van de vorige eeuw worden uitgebreid voor nieuwe bewoners. Zonder ruchtbaarheid wordt in deze zomermaanden ook ondergronds letterlijk aan de weg getimmerd. Tientallen kilometers gangen en kinderdagverblijven zijn inmiddels opgeleverd onder onze Harense stoepen en klinkerwegen.


Snuittorrendoder (Cerceris arenaria) met prooi

Het gaat hier niet om onze soortgenoten maar om graafbijen en graafwespen. Eind juni zijn overal in de Remmingaweg weer de zandhoopjes verschenen. Tussen de stoeptegels maar ook midden op straat. Werk in uitvoering door de  Snuittorrendoder. Absoluut ongevaarlijk voor ons en niet geïnteresseerd in limonade of andere zoetigheid. Het gaat deze prachtige graafwesp maar om twee dingen: nestgelegenheid en eten voor hun kroost. Tot wel 40 centimeter onder tegels en klinkers worden gangen uitgegraven. Aan het eind worden enkele broedkamers uitgegraven, tevens laatste rustplaats voor snuitkevers of haantjes. Verdoofd worden ze onder de buik van de wesp naar de holwoning gevlogen. Daar wachten ze in het diepe duister totdat de jonge wespjes uitkomen. Hun lot is somber, ze worden levend opgegeten. Het lijkt wreed maar dit is de enige manier om er voor te zorgen dat ze vers blijven. Voor planten is dit absoluut ideaal. Elke wesp sleept tot wel twaalf snuitkevers naar een broedkamer. Met meerdere kamers per gang en tientallen nesten bij elkaar gaat het om enorme aantallen knagers die uit het groen verwijderd worden.


Zandgoudwesp (Hedychrum nobile), geduldig wachtend op haar kans om in te breken

Met hun geel-zwarte kleur zijn de Snuittorrendoders zelf gevrijwaard van aanvallen door bijna alle insecteneters. Maar de jongen zijn veel minder bechermd, zelfs als de nestopening goed dicht gemaakt wordt staan er kindermoordenaars klaar om in te breken. Het zijn Zandgoudwespen die ontdekt hebben dat het veel gemakkelijker is om eitjes te leggen op een bestaande voedselvoorraad dan zelf met kevers te gaan slepen. Door er voor te zorgen dat hun eieren eerder uitkomen kunnen ze het rechtmatige ei opeten en vervolgens gaan smullen van keverbiefstuk.
Ondergrondse woningen, ga er eens naast zitten, een bijzondere wereld gaat er voor u open.

(deze blog verscheen eerder in de column Groen Haren -Harener Weekblad)

Reacties

  1. Wat een leerzaam blogje, een zandgoudwesp, ik heb er nog nooit van gehoord, maar wat is het een mooi beestje.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Kees,

    Nooit gezien die zandgoudwesp.
    Wat een prachtige kleuren !
    Ontzettend leuk om te lezen hoe het in zijn werk gaat.

    groet, Marcel

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Interessant, nu weet ik waar al die onbestemde bergjes vandaan zouden kunnen komen!
    Groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooie blog weer Kees dat leest als een
    spannend boek. Vorig jaar heb ik deze insecten
    ook vast kunnen leggen en me verbaasd over
    wat zich zo onder de grond allemaal afspeelt
    Compliment ook voor de mooie foto's.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Kees,

    weer een heel mooi en leerzaam blog.
    Van de Zandgoudwesp had ik nog nooit gehoord,
    laat staan ooit gezien. Wel een hele mooie. Steekt ie trouwens!

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Kees, wat een interessant verhaal en wat een bijzonder beestje en mooi van kleur is de zandgoudwesp. Ik moet toch eens meer naar beneden dan naar boven kijken...tja als je vogelaar bent ontga je vaak de insecten wereld die ook heel boeiend is. Ik ga vanaf nu je Blog volgen.

    Groet,

    Ben

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel erg interessant, en leuk om te lezen over deze insecten.

    met vriendelijke groet

    Robert

    robert-1968.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat een gave beestjes zeg! mooi vastgelegd!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi en leerzaam blog.
    Met vriendelijke groet van eilandstaete

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak