Doorgaan naar hoofdcontent

Bargerveen, libellenparadijs

Bargerveen, Meerstalblok
Bargerveen, vroegere huispercelen, nu natuur
Nog geen honderd jaar geleden lag ons Nederlandse El-Dorado in het Bourtanger Veen. Uit het zwarte veen werd het bruine goud in brandbare brokken gestoken, vervoerd naar o.a. Amsterdam en daar voor goud geld verkocht. Turfstekers leefden net als goudzoekers in erbarmelijke omstandigheden terwijl handelaren er rijk van werden. In 2012 is van het veen op de grens van Duitsland en Nederland weinig meer over. Wat rest is o,a. het Bargerveen, een fantastisch natuurreservaat waar de mens een stapje teruggedaan heeft. Van de duizenden veenhuisjes rest er nog maar één. Verder is het water, moeras en heide zover het oog reikt.


Van mei tot augustus is het Bargerveen een libellenparadijs. Overal zijn ze te vinden, groot of klein en in kleurschakeringen van het felste rood tot het diepste zwart. Op Hemelvaartsdag, 17 mei, zijn het vooral de Noordse Witsnuitlibellen die het luchtruim bevolken. Rood gevlekte mannen of geel gevlekte dames, voortdurend op jacht naar de broodnodige eiwitten of naar elkaar. Er tussen door een Platbuik en een enkele Smaragdlibel. Watersnuffels, Lantaarntjes en Vuurjuffers doen het wat rustiger aan dan hun snelle verwanten. Bijna sierlijk zwevend tussen graspollen en vooral regelmatig genietend van het uitzicht.

Vuurjuffer, Bargerveen

Noordse Witsnuitlibel, man, Bargerveen

Smaragdlibel, Bargerveen

Al deze libellen eten elke dag enorme hoeveelheden insecten. Voor vandaag staan Haften op het menu. Wolken van deze insecten zweven boven pad of plas. Drie lange staartdraden, een paar grote en een paar kleine vleugels en een roodbruin lijfje. Dat er nog Haften overblijven om zich voort te planten blijft een raadsel. Als je dan ook bedenkt dat ze tijdens hun lange verblijf onder water ook al roofzuchtige libellenlarven tegenkwamen is het wel duidelijk: elke libel is aartsvijand nummer 1 van de Haft.

Haften of Eendagsvliegen, gevangen in een spinnenweb, Bargerveen

Aardbeivlinder, Bargerveen

De grotere libellen krijgen als hoofdmaaltijd een voedzame Aardbeivlinder aangeboden. Niets vermoedend dartelen ze rond de geel bloeiende Tormentil op zoek naar een goed plekje voor hun eitjes. Een bliksemsnelle actie kan er voor zorgen dat er één vlinder minder is om hier voor te zorgen.

Grauwe Klauwier, vrouwtje, Bargerveen

Maar libellen staan niet aan de top van de voedselpiramide in het Bargerveen. Groene kikkers, Boomvalken en  Grauwe Klauwieren komen graag even langs voor een stevige hap libellenvlees. Kikkers hebben geen tafelmanieren en eten alles met huid en haar op. Vogels plukken de vliezige vleugels er af en genieten vervolgens van de vliegspieren, de kop en het gevulde achterlijf. Bargerveense libellen hebben de Grauwe Klauwier in de zware jaren zestig, toen de soort bijna uit Nederland verdwenen was, een laatste houvast geboden. Terwijl ze zich nu sterk uitbreiden blijft het Bargerveen een toplocatie voor deze prachtige vogelsoort.

Bargerveen, een schitterend natuurgebied waar een dag tekort is om alles te zien.


Reacties

  1. Prachtige foto's en mooie wetenswaardigheden Kees! Ik ga je blog op mijn site zetten. Leuk voor mijn gasten!
    groeten,
    Trees Danes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Kees Leuk blog over Bargerveen!
    Ik ben er Zondag geweest wat is het mooi daar.
    Een dag is inderdaad te kort om alles te zien.
    Grauwe Klauwier heb ik niet gezien maar wel veel liebellen en ander vliegvlug volk.
    Steken die Eendagsvliegen of had ik al die bulten van horzels?
    Volgende keer moet ik echt muggenspul mee nemen.
    groetjes Greet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Greet,

      Als een horzel je steekt dan weet je het wel; dan spring je een gat in de lucht en niet van plezier.

      Groeten, Robert

      Verwijderen
  3. Hoi Kees
    wat een mooie serie van die libellen ,
    groetjes Herman,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Kees,
    Het lijkt me een prachtig gebied, en je vertelt er zo boeiend over dat ik zin krijg om er eens naar toe te gaan.
    De foto van de haften in het web is geweldig!
    groetjes
    Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Kees,

    Je hebt me nog nieuwsgieriger naar dit gebied gemaakt dan ik al was. Ten eerste met de brochure over de grauwe klauwier (nog bedankt!) en ook met dit stukje.

    Groeten, Robert

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak