Doorgaan naar hoofdcontent

Wallis, Val d'Hérens - deel 3, Notenkrakers


Een kreet doorklieft de rust van het bos boven Arolla. Doordringend, hoog en scherp. Een tweede kreet, uit een andere richting. Gemurmeld gezang en een zacht miauw klinkt als antwoord. Niets vermoedende wandelaars, de blik op grotere hoogten gericht, kijken verschrikt op. Er lijkt eerst niets te zien. Onzichtbaar in het naaldengroen lijken de geluiden bijna uit het diepst van de boomstammen te komen. Dan volgt nog een kreet en vliegt een gespikkelde, zwaar gesnavelde vogel omhoog.

Arve (Alpenden), kegel door Notenkraker opengehakt
Voor vier, met grote camera's gewapende, leden van de Vereniging voor Veldbiologie (KNNV) is dit het moment waarop ze hebben gewacht. Notenkrakers horen bij de arven- en lariksbossen van het Val d'Hèrens als geraniums bij een Zwitserse vensterbank. Het zijn de meest gespecialiseerde kraaien of gaaien van Europa. In tegenstelling tot hun familieleden zijn het geen alleseters maar juist uiterst kieskeurig. Met hun zware snavel hebben ze zich in dit gebied volledig toegelegd op de pijnboompitten van Arven (Alpendennen). Zonder energie te verspillen aan overbodig gehak weten ze de zaden uit deze bijzondere dennenappels te grijpen. Hun snavel is daarvoor uitgegroeid tot een bijzondere grijper. Eerst met de lange punten tussen de schubben en dan in één keer de begeerde pit te grijpen. Een deel van hun buit gaat direct naar binnen of wordt meegenomen voor de hongerige jongen. Voor de boom is het echter veel belangrijker dat het grootste deel meegesleept wordt naar allerlei bergplaatsen. Net als onze Gaaien hebben ze echter nogal een groot oog.  Wikipedia meldt dat er per vogel 100.000 zaden verstopt worden en slechts een kwart daarvan uiteindelijk vermalen wordt in de spiermaag van de Notenkraker. Bijkomend voordeel voor de boom is dat er gemiddeld 12 zaden per bergplaats verstopt worden waarmee er een groot aantal plaatsen waar nieuwe Arves kunnen kiemen.
Notenkraker, Arolla
Notenkrakers zijn rond Arolla algemeen maar voor het fotograferen van deze bijzondere vogels is geduld nodig. Ondanks hun grootte verdwijnen ze gemakkelijk tussen de naalden van de bomen. Om hun territorium te markeren is het echter nodig om geregeld boven in een boomtop te gaan schreeuwen of opvallend rond te vliegen. En dan is het een kwestie van volgen met de lens voor het mooiste plaatje.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak