Wallis, Val d'Hérens - deel 1, introductie

Walliser vechtkoeien, Val d'Herens

Vanuit Sion (Wallis, Zwitserland) takt het Val d'Herens af van het brede Rhône dal. Steil omhoog kronkelt een smalle asfaltweg richting een besloten vallei. Plots wordt de argeloze bezoeker geconfronteerd met twee versteende koeien aan de linkerkant van de weg. Niet vredig grazend maar in een formidabele vechthouding. Koppen tegen de grond gedrukt, bilspieren tot het uiterste gespannen. Voor toeristen blijken het in werkelijkheid wat nors kijkende zwarte lobbessen die eerder nieuwsgierig dan agressief zijn.

Na het passeren van dit zinnebeeld van Walliser vechtkoeien draait de weg naar het zuiden, richting de tunnel onder de beroemde piramides van Euseigne.

Euseigne

Uitgeslepen en opgebouwd door een oeroude gletsjer ondergaan ze  nu lijdzaam de kracht van de erosie. Eens zullen ze verdwenen zijn, nu symboliseren ze de belangrijkste troefkaart van het Val d'Hérens: alpennatuur in stenen gevat. 

Als een kralenketting rijgen grotere en kleinere dorpjes zich om de enige weg door het dal totdat het eindpunt Arolla op ruim 1900 m hoogte is bereikt. Typisch Zwitserse houten huizen, vaak gebouwd op palen met tussen vloer en paal een dikke steen tegen de muizen, versterken het vakantie gevoel. Hoger gelegen zomerboerderijen zijn echter vaak vervallen. Zuivelproductie is er nog steeds maar seizoenstrek van beneden naar boven is door veranderde bedrijfsvoering niet meer noodzakelijk.

Arolla

Val d'Hérens was eeuwenlang een besloten gemeenschap. Nu is het zomer en winter een formidabele toeristentrekker. Van camping tot luxe hotels, van skilift tot gemarkeerde wandeling, aan alles is gedacht. Als decor dienen de majestueuze bergmassieven. Bekleed met lariks- en arvebossen of gestoffeerd met alpenweiden. Hogerop strekken gletsjers hun ijzige vingers ver naar beneden. In mijn volgende blogs zullen verrekijker en loupe gericht worden op de oorspronkelijke bewoners van dit bijzondere dal.