Doorgaan naar hoofdcontent

Moord in een Harense keuken

Vliegendoder met prooi
Daags na publicatie van Dorst in het Vliegenrijk waren we getuige van moord in een Harense keuken. Geen begin van een spannende detective, met altijd een goede afloop, maar een strijd op leven en dood. Uitgevochten op het witte aanrecht was eerst niet te onderscheiden wie aanvaller of slachtoffer waren. Ledematen probeerden grip te krijgen, lijven tolden om elkaar heen. Bijten, trappen, alles werd gebruikt om de afloop van het gevecht te beïnvloeden. Minuten leken uren maar uiteindelijk was de strijd snel beslecht. Twaalf poten en zes vleugels werden zichtbaar.

Het bleek aanschouwelijk onderwijs te zijn over het leven van de geel-zwart getekende Vliegendoder. Deze graafwesp vangt allerlei vliegensoorten, waaronder deze Huisvlieg maar ook Dazen en Strontvliegen. Niet als smakelijke diner maar als lunchpakket voor hun nakomelingen. Vers is ook bij Vliegendoders van groot belang, als de eitjes uitkomen moet het meegegeven voedsel niet beschimmeld of vergaan zijn. Daarom worden de gevangen vliegen met een beet in een zenuwknoop verlamd en als levend voer aangeboden aan het kroost. Keurig begraven in een holletje onder plaveisel of zomaar ergens in een steil wandje. De gangen kunnen soms wel 50 centimeter diep zijn en bevatten vier tot elf vliegen. Voldoende om de jongen te voeden en zich te laten verpoppen. In het volgend jaar zullen ze uitkomen om zelfstandig op jacht te gaan naar nieuwe vliegen.
Dambordvlieg
Jonge vliegendoders worden op hun beurt ook belaagd. Niet als volwassen insect maar als larf zijn ze voedsel voor Dambordvliegen. Eten en gegeten worden, moord in een Harense keuken maakt deel uit van de steeds doorgaande cyclus van voedingsstoffen in de natuur.






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak