Doorgaan naar hoofdcontent

Groene Parel Haren, nu al in het zilver

Haren doet stevig mee in de wedstrijd om de titel "Leukste Dorp van Groningen". En dat zullen we weten ook, zelfs de groene kroonjuwelen van Haren gaan er voor. Vanmiddag werd zelfs een voorsprong op de uitslag genomen: een zilveren, gevleugelde guirlande spreidde zich uit over de Onnerpolder. Zou deze voorspelling uitkomen en Haren op de tweede plaats eindigen? We weten het in september.
Grote Zilverreiger, Onnerpolder
Zeker negen, maar mogelijk nog veel meer, Grote Zilverreigers zetten Haren in het zilver. In de trektijd is het ook voor hen noodzakelijk om de beste plaatsen op te zoeken. En wat is er beter dan de groene poldergordel om Haren heen? Kikkers, jonge muizen en grote insecten zijn er in overvloed. Rond stappend, alleen of in paren, lijken ze toch wat bedachtzamer dan de net iets grotere Ooievaars. Zeker zijn ze kieskeuriger, er wordt niet willekeurig gemaaid en gehapt. En, ondanks de af en toe wat slordig opwaaiende vleugelveren, ze zijn eleganter. Hun gele snavel als een sieraad hoog in de lucht gestoken lopen ze als balletdansers door het groene gras.
Goudplevier
Deze mogelijke voorbode van de uitslag wordt binnenkort opgevolgd door het Goud!. Helaas pas na afloop van de grote wedstrijd maar in de winter wordt de waarde van de Onnerpolder nogmaals onderstreept door de komst van Goudplevieren. Altijd samen met hun vrienden, de Kieviten. Waar Zilverreigers al van honderd meter afstand zichtbaar zijn is het bij Goudplevieren toch vooral zoeken en luisteren.

De groene parel Haren, nu in zilver, straks in goud gevat.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak