Doorgaan naar hoofdcontent

Eenzaam maar niet alleen

Pluimvoetbij
In mijn blog schreef ik al eerder over solitaire bijen. Een naam die altijd doet denken aan "Alleen op de Wereld" van Hector Malot. Remi die zonder ouders en vriendjes op stap gaat in de boze wereld. Solitair is eenzaam zijn als het gaat om de woning die niet gedeeld wordt met duizenden soortgenoten zoals bij de Honingbij. "Alleen" zijn deze bijen echter zeker niet. Vanaf maart tot ver in de zomer zijn op allerlei plaatsen solitaire bijen te zien die juist als groep lijken te opereren. Makkelijk om een partner te vinden maar ook om het minder vriendelijke lieden juist moeilijk te maken.
Heidezijdebij, mannetje

Op de paarse vlakten van Drenthe en de Veluwe zijn leuke voorbeelden te vinden van deze samenwerking. Pluimvoetbijen vallen door hun grootte het meest op maar Heidezijdebijen zijn in aantal veel meer aanwezig. Beide zijn het echte koloniebroeders die elk steil kantje weten te gebruiken. En als dat al bezet is wordt er gewoon een onderaardse gang in een zandpad aangelegd. Als vele solitaire bijen verzamelen ze beide stuifmeel. Mevrouw Pluimvoetbij heeft daarvoor een gele stoffer aan haar achterpoten. De dames Zijdebij hebben dit niet en kunnen dus ook veel minder stuifmeel aan hun pootjes meenemen. Zij bieden echter wel een extraatje aan het huisje
Heideviltbij

van hun nageslacht. De ingang van de woning wordt bekleed met een als zijde glanzende substantie. Of dit echt helpt tegen piraten is maar de vraag. Want waar Heidezijdebijen zijn is ook de Heideviltbij vaak dichtbij. Een echte koekoek die er niet voor terug schrikt de woning van anderen binnen te brengen. Haar ei komt net iets eerder uit en eet letterlijk de gehele mondvoorraad van de zijdebijen op.

Kleine roetbij, mannetje
Heel anders van kleur en uiterlijk is de Kleine Roetbij. Net als de Pluimvoetbij meestal te vinden op gele composieten maar zijn gedrag is totaal anders. Geen gebezem met een stoffer maar gewoon onderdompelen in het stuifmeel. Een gele Roetbij is dus een toonbeeld van ijver. Mannetjes van de Kleine Roetbij lijken er zelfs prinsheerlijk bij te gaan liggen. Ze weten dat de dames toch wel langskomen.

Eenzaam maar niet alleen. Het leven van solitaire bijen blijft boeien. Voor meer informatie zie Nederlandse bijen of mijn blog Bijzondere behuizing in Haren.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak