Doorgaan naar hoofdcontent

Weerschijn in de Lindevallei

Linde
Terwijl het moderne verkeer zich luidruchtig een weg zoekt naar Zwolle of Leeuwarden kronkelt de Linde zich door een eeuwenoud veenlandschap. Als een spons om de hogere stuwwallen ligt aan de oostkant van Friesland een dik veenpakket.
Op lagere plaatsen doorsneden door riviertjes als Tjonger en Linde ademt het een sfeer uit van een lang vervlogen tijd. Natuur krijgt weer de kans om door te gaan met waar het goed in is: groeien. Bossen worden dichter en ouder, soorten komen weer terug. Zo ook de Grote Weerschijnvlinder.

De Vlinderwerkgroep Friesland volgt al jaren het verloop van de Linde populatie. Een bijzondere
Vlinderwerkgroep Friesland, excursie
uitdaging want alleen op warme zomerse dagen zijn de vlinders actief. Een lagere versnelling dan vliegen in topsnelheid lijkt onmogelijk. Maar heb je eenmaal een flits in de boomtoppen gezien, dan is het een kwestie van geduld. Ook deze vlinders rusten graag op een opvallend punt. Gemakkelijk om te laten zien dat je er bent en voor vlinderaars de beste mogelijkheid om te tellen hoeveel exemplaren er inmiddels een vaste thuisbasis hebben gevonden. Op deze zaterdag in juli zijn er vooral veel fotografen aanwezig. Als op commando bewegen lenzen zich van links naar rechts om vervolgens in slagorde op te rukken door het drijfnatte gras. Iedereen hopend op de beste foto maar vandaag zit het niet mee. De paar mannetjes die gezien worden blijven hoog in de bomen en het blijft bij niet meer dan bewijsstukken.

De Grote Weerschijnvlinder is een centraal Europese soort die leeft in oudere, vochtige loofbossen met wilg als voedselboom voor zijn rupsen. In de laatste jaren breidt de soort zich gestaag uit naar het westen en heeft nu inmiddels in Nederland bijna de zee bereikt. Een levend bewijs dat natuurbeheer profiteert van rust, ruimte en verbindingswegen.
Grote Weerschijnvlinder (tegenlicht opname), Lindevallei

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak