Doorgaan naar hoofdcontent

Kikkerfeest in het Siepelveen

Siepelveen, Zeegse
Terwijl afgelopen nacht de zomertijd is ingegaan ligt er vanmorgen een dun laagje ijs op de vijver en is de Azalea bevroren. Maar de hemel is strakblauw en met het zonnetje erbij moet het mogelijk zijn om vandaag een glimp op te vangen van Heikikkers in het Siepelveen bij Zeegse. Direct na het Golden Tulip Hotel kan naast de zandverstuiving geparkeerd worden.

Achterstallig onderhoud is door een groep vrijwilligers aangepakt en er is weer ruimte voor veen en zand. De eerste graafbijen vliegen over het zand maar het gaat ons vandaag om het meest bizarre amfibie van Nederland. In blauw gewaad gehuld roepen de mannetjes enkele weken om vervolgens de rest van het jaar bruin en zwijgzaam door te brengen. Het geluid dat ze in die korte periode maken is niet het traditionele kikker gekwaak maar meer een "geploep". Om het eens te beluisteren biedt de site van Ravon een mooie geluidsopname (http://bit.ly/eMeQTU).
De zuidoever van het grote ven ligt in de schaduw en is uitgestorven. Terwijl een Dodaars zijn hinnikende geluid laat horen vangen we de eerste "ploepjes"op. Aan de overkant is het water al zo ver opgewarmd dat de kikkers uit hun nachtelijke verstijving loskomen. Bijna sluipend benaderen we het water en zien al snel de eerste kikkerdril drijven. En dan is het zaak om heel veel geduld te hebben. Natuurfotograaf Maarten Westmaas schrijft in zijn blog dat het vijf jaar en een gehele dag zitten in een ven (?) zou duren voordat hij een foto kon maken van de blauwe kikkers (http://bit.ly/heaXeQ). Jaren geleden is het ons één keer gelukt en vandaag blijkt dat we een beetje aan de late kant zijn. Het water staat hoog en overal tussen de gagel wordt stevig "geploept".

Heikikker, Siepelveen
De dapperste kikkers laten zich na tien minuten zien maar ze zijn alweer in overgangskleed. Meer roze-bruin dan het hemels blauw van de huwelijksweek. Het blijft echter altijd weer spectaculair om dit kikkerfeest mee te mogen maken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak