Doorgaan naar hoofdcontent

Chiloe, het op één na grootste eiland van Zuid-Amerika

Chiloe, noordkust
Bijna 25 jaar getrouwd besloten we 2008 te beginnen met een cruise naar Antarctica. Helaas zouden we letterlijk strandden in het zicht van de haven. Aanmonsterend op de kleine Grigory Mikheev in de haven van Ushuaia (Tierra del Fuego, Argentinië) bleef het verdacht stil en alle vermoedens kwamen uit. Motorpech, drie dagen reparatie en vervolgens een kortstondige poging richting het ijzige continent. Tijdens de eerste landing op Hannah Point (South Shetlands) ging het weer mis. Bijna moesten we overwinteren maar als een hinkepoot wist ons vroegere Russische scheepje toch de overkant te bereiken. Twee keer Straat Hoorn oversteken in een week was geen benijdenswaardige ervaring! Met grote hulp van onze reisorganisatie Beluga Adventures (Pernis) konden we echter snel deze gebeurtenis achter ons laten.
Taique, Nationaal Park Chiloe

De koers werd verlegd naar Chili. Van het grootste eiland naar het op één na grootste eiland van Zuid-Amerika: Chiloe. Niet via de kortste route maar invliegend op Bariloche, de chocoladestad van Argentinië, vervolgens met bus en boot over de Andes en verder met een huurauto vanaf Puerto Varas. Chiloe is 180 kilometer lang en slechts 50 kilometer breed. Overal overheerst het dreigende uitzicht op de besneeuwde vulkanen aan de andere oever van de Golf van Ancud. Groene gestoffeerde valleiden, diepe ravijnen met oerbos, meren en uiteraard stranden. Chiloe ademt de sfeer van de Middellandse Zee in combinatie met de serene rust van Chili. Kleurrijke dorpjes, terrasjes voor een enchilada met een wijntje en mensen die nog overal de tijd voor nemen. Omdat op de punt van het eiland de panamerikaanse snelweg (de Transamericana) eindigt zijn er wel toeristen maar op veel bescheidener schaal dan rond de beroemde Torres del Paine.

Reuzen Gunnera
Chiloe is een eiland waar je je nog kan laten verrassen door dwerghertjes (pudu's), waar je nog kan dolen door reusachtige Gunnera wouden  en vooral kan genieten van eenvoudige maar bijzondere smakelijke Chileense gerechten.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak